Ik schreef laatst dat ik Facebook en Twitter van mijn telefoon heb gegooid. Wat een rust geeft dat. Facebook van mijn telefoon was makkelijk. Ik zit er niet vaak meer op. Eigenlijk deel ik er voornamelijk berichten van mijn blog en andere berichten die hieraan zijn gerelateerd. Twitter was een stuk lastiger omdat ik daar vaker te vinden ben. Verder heb ik geen behoefte om dingen te delen merk ik. Ik was op vakantie, het was erg leuk, maar de behoefte om dat op sociale media te delen heb ik niet. Het klinkt misschien heel raar, maar mijn emoties en sociale media zijn geen goede combinatie.
Sociale media en mijn emoties
Ik kan zomaar iets lezen wat me ineens heel boos of verdrietig maakt. Dit kunnen hele negatieve berichten zijn, maar ook berichten van mensen die alleen maar leuke dingen plaatsen, maar ondertussen…. Daarom volg ik sommige mensen ook bewust niet. Want ik weet dat daardoor mijn stemming ineens om kan slaan en ik kan gaan piekeren of boos word.
Vandaag gebeurde dat dus. Inmiddels is het al rustig, maar ik baal ervan dat ik me zo laat meeslepen en compleet alle controle over mijn emoties verlies. Ik wil dat niet. En al helemaal niet anderen erbij betrekken. Ik ben moe nu. Dit heeft me te veel energie gekost.
Stress
Niet alleen heb ik dit met sociale media, maar ook in het echte leven. Waar je sociale media nog wel kunt verminderen of vermijden, kan dat in sommige situaties in het echte leven niet. Sommige situaties kun je niet vermijden en sommige mensen kun je ook niet negeren. Dat vind ik lastig. En al helemaal wanneer ik juist tegen mijn eigen beperkingen aanloop en dat ga uitleggen, terwijl dat eigenlijk niet hoeft. En juist nu ik zo bezig ben om mijn eigen gedrag en leven te verbeteren.
Inmiddels ben ik helemaal klaar met mijn eigen emoties, dat zomaar ineens boos worden of juist heel verdrietig worden wil ik niet meer. Ik zal waarschijnlijk altijd problemen blijven houden met de emotieregulatie, zoals het controleren van je emoties heet. Gelukkig heb ik wel hulp van een psycholoog en de ambulante begeleider en kan ik erop reflecteren. Maar accepteren en ermee omgaan dat lukt me nu (nog) niet.
Morgen is er weer een nieuwe dag met nieuwe kansen. Weer een nieuwe kans om de dag positief te beginnen.
