Over cadeaubonnen, de Intertoys, en de maatschappij

Vandaag eens een andere blog dan normaal. Ik moet het gewoon even kwijt. We hebben allemaal meegekregen: Speelgoedwinkel Intertoys is failliet. Tot en met gisteren konden mensen hun cadeaubonnen nog inleveren.

Dat zorgde zaterdag voor problemen. Doordat heel veel mensen de cadeaubonnen kwamen inleveren, liepen bepaalde systemen vast. Mensen stonden volgens de media 1 a 2 uur in de rij. In sommige winkels liep het helemaal uit de hand. Het personeel werd bespuugd of uitgescholden. Deze winkels zijn daarom eerder gesloten. Voor het personeel is dit natuurlijk heel vervelend op z’n zachtst gzegd. En je baan kwijt en dan ook nog zo behandeld worden voor klanten. Ik wens ze heel veel sterkte!

Cadeaubonnen

Zelf vind ik het juist erg fijn om cadeaubonnen of geld als cadeau te krijgen. Dan kan ik zelf iets kopen wat ik leuk vind en wat ik goed kan gebruiken. Toen ik rond kerst een VVV-cadeaukaart kreeg, heb ik het uitgegeven aan iets wat ik goed kon gebruiken. Ik kocht er een sleuteletui van en een kleed voor onder de kerstboom. Ik ben er nog steeds erg blij mee, mijn sleutels zitten nu in een etui, waardoor ze geen krassen kunnen achterlaten en ik heb eindelijk een kleed voor mijn kerstboom, die jaren meegaat. Inmiddels ligt het kleed natuurlijk weer op zolder.

Mijn zoon kreeg voor zijn verjaardag, in januari, een cadeaubon van de Intertoys. Hij mocht er zelf iets van kopen. Het duurde niet lang voor we een bezoekje brachten aan Intertoys, waar hij (heel verrassend), een doosje Lego kocht. Bij ons zijn cadeaubonnen dus geen lang leven beschoren.

Ik snap het niet

Waarom laat je een cadeaubon liggen? Ik snap dat je misschien niet direct weet waar aan je de kaart wil uitgeven, maar om er nu zo lang mee te wachten? En dan wel ineens inwisselen omdat hij straks niks meer waard is omdat de winkel failliet is gegaan. Waarschijnlijk voor een of ander ding wat je eigenlijk niet zou kopen, als je de kaart later nog kon besteden. Dan heb ik het nog niet gehad over de agressie van boze klanten die hun kaart niet konden inwisselen door computerproblemen. Wat bezielt mensen om zich zo te gedragen? En dan ook nog in een speelgoedwinkel, waar je waarschijnlijk speelgoed kocht, voor je kind. Wat leer je je kinderen hiermee? Ik snap dat mensen de bon willen inwisselen (ze hebben er recht op), maar moet dat op deze manier? Tegen welke prijs? Wat is het je waard? Wees blij dat je hem nog kunt inwisselen. Toen de V&D en de Kijkshop failliet gingen, kon dat niet eens.

Dikke rijen

Over de V&D gesproken: Toen die failliet ging, moest ik naar het ziekenhuis. Mijn bus reed toevallig langs de V&D. Er stonden dikke rijen voor de winkel, mensen wilden nog even gebruik maken van de opheffingsuitverkoop.

Amerikaanse taferelen

Deze dingen die je bij de V&D zag, maar ook bij de Intertoys, kende ik eigenlijk alleen maar uit Amerika, waar consumenten de winkels bestormden en met elkaar op de vuist gingen tijdens Black Friday. En nu gebeurt het dus ook in Nederland. Hebben we geen respect meer voor elkaar? Kunnen we elkaar niks meer gunnen? Of fatsoenlijk met elkaar omgaan? Men heeft tegenwoordig wel een heel erg kort lontje.

En wat moet je met al die spullen? Het begon toen ik met mijn zoon en mijn vriend een paar jaar geleden een dagje naar Legoworld ging. Er was daar ook een winkel van Intertoys die flinke korting gaf op Lego. Mijn zoon mocht ook iets uitkiezen, zo gezegd zo gedaan. Wat we opviel was dat mensen zoveel Legosets kochten. Ik schrok ervan. Wat moet je met zoveel Lego?

Waarom zijn mensen zo hebberig tegenwoordig, dat ze alles willen hebben als het maar zo goedkoop mogelijk is? En het maakt niet uit of je het goed kunt gebruiken, als het maar goedkoop is. Natuurlijk is het leuk om een leuke aanbieding tegen te komen, zo kwam ik aan mijn schoudertas, maar niet op deze manier. Niet omdat ik een zo goedkoop mogelijke tas wilde kopen omdat ie zo goedkoop was en hij toch maar in de kast ligt.

Koop omdat je het kunt gebruiken, niet omdat het zo goedkoop is.

Minimalisme

En toen de V&D failliet ging, was het er nog nooit zo druk geweest. Samen met de chaos in mijn leven, heeft het mijn ogen geopend. Nee, op deze manier wil ik niet met spullen omgaan. Ik begon met minimalisme. Het was even weg, maar nu ben ik weer begonnen met opruimen, gewoon omdat al die spullen in huis mij een onrustig gevoel en chaos in mijn hoofd geven. Daarnaast ben ik bewuster bezig met geld. En dat voelt goed.

Ik vind het jammer dat dit soort dingen gebeuren. Het is te gek voor woorden. De maatschappij wordt steeds harder en agressiever. En wat het nu precies is…. Ik weet het niet.

Ik bewandel maar mijn eigen pad en doe wat goed voelt voor mijn gezin. En op dit moment gaat dat best goed.

Bron uitgelichte afbeelding (bovenaan): Pixabay.