Ik heb ooit een niet-klagen challenge geprobeerd omdat ik vond dat het wel wat minder kon met klagen. Omdat ik het idee, dat het toch niets hielp en dat je je er juist slechter van ging voelen. Ik vond dat er te veel werd geklaagd op sociale media. En hoe jammer, mijn niet anti-klagen challenge was mislukt.
Ik zie het anders
Inmiddels zie ik het anders. Zie het maar als voortschrijdend inzicht. Je kunt eigenlijk niet tegen iemand zeggen dat hij of zij niet mag klagen. Als buitenstaander kan ik niet weten hoe iemand iets ervaart. Als buitenstaander is het dan wel erg makkelijk om te roepen dat die persoon niet zo moet klagen. Stel je eens voor als iemand door zijn of haar handicap alleen maar pijn heeft of in een moeilijke situatie zit en je mag er niet over klagen. Makkelijk om dan te zeggen dat iemand maar niet moet klagen, als jij niet in dezelfde situatie zit. Ik vind het soms wel lastig om iemand zijn geklaag aan te horen, maar ik probeer hem of haar maar te laten. Soms moet iemand gewoon zijn of haar ei kwijt en lucht het op. Ik ben ook iemand die graag haar verhaal kwijt wil als ik ergens mee zit.
Klagen verandert niets, maar kan tot verandering leiden.
Je hebt klagen om te zeuren, dat doen we allemaal wel eens. Soms ga ik er tegen in, moet ik niet doen, daar ben ik me pas bewust van als het te laat is.
Klagen om te zeuren verandert daadwerkelijk niets, vaak maakt het de situatie alleen maar erger omdat je je alleen maar ellendiger gaat voelen en het komt de sfeer niet ten goede.
Het kan ook zo zijn dat mensen proberen te laten zien waar ze tegen aanlopen. Bijvoorbeeld over de ontoegankelijkheid van het openbaar vervoer of openbare gebouwen. Ook dit kan gezien worden als klagen, maar is niet zo bedoeld. En soms leidt dat er toe dat problemen waar mensen tegen aanlopen worden aangepakt. Kijk maar eens toen Noortje van Lith en een hoop anderen zich verzetten tegen de afschaffing van de loondispensatie voor mensen met een arbeidsbeperking. Inmiddels is dat plan dus van de baan.
Positief zijn in plaats van klagen
Natuurlijk is het goed om positief te zijn en te kijken wat er wel goed gaat, maar soms weegt dat niet op tegen alles wat er eventueel niet goed gaat. Soms gaat het gewoon niet goed en staat je leven op zijn kop. Voor mij was dat tijdens mijn revalidatie en dan is het erg lastig om positief te blijven. Ik ben zo positief mogelijk, maar ook dat lukt niet altijd. Tegenwoordig ben ik liever realistisch en steek mijn kop niet in het zand door in een positieve bubbel te blijven. Als dat zou kunnen, zou fijn zijn, maar gaat gewoon niet, zeker als je zoals ik een handicap hebt en tegen allerlei dingen aanloopt.
Klaagmomentje: Ik stop met het schrijven want ik ben erg moe. *Klaagt*.;-)
Hoe kijk jij aan tegen klagen (op sociale media?)
Afbeelding van Khusen Rustamov via Pixabay
