Afgelopen zaterdag (23 juni 2018) ben ik samen met mijn zoon (11) naar het Spoorwegmuseum in Utrecht geweest. Dit was iets wat ik al heel lang wilde doen. We reizen vaak met de trein, dus dit leek mij erg leuk. Het kwam er alleen niet van, tot ik deze aanbieding zag bij de NS. Ik ging deze keer alleen met mijn zoon op stap. En natuurlijk gingen we weer met de trein! Het leuke is ook er een pendeldienst rijdt tussen Utrecht CS en het Spoorwegmuseum, die midden in het museum stopt.
Het Spoorwegmuseum
Sinds 1954 is het Spoorwegmuseum gevestigd in het station Utrecht Maliebaan. Dit station is gesloten en was een geschikte plek voor het museum. Hier was namelijk genoeg ruimte om allerlei oud spoorwegmaterieel op te stellen.
In 2004 is het museum helemaal verbouwd tot wat het nu is. Het spoorwegmuseum bestaat uit twee gebouwen en daarnaast is er buiten veel te zien. Het oude Maliebaanstation is helemaal verbouwd en als je binnenstapt, lijkt het net of je terug in de tijd gaat. Het station heeft een sjieke uitstraling met loketten, waar je je kaartje (voor het museum) kunt kopen, een koninklijke wachtkamer, een restaurant etc. Op de perrons staan oude locomotieven en treinstellen opgesteld. Ook stopt hier de pendeldienst naar Utrecht CS. Wat ik zelf grappig vond is dat je dus in een gewone moderne trein zit. Bij aankomst stap je uit op een station van vroeger, maar er zijn wel paaltjes om in en uit te checken met je OV-Chipkaart en er is een (echt werkende!) kaartautomaat aanwezig.
Er zijn verschillende dingen te doen en te zien in het Spoorwegmuseum. Deze activiteiten zijn verdeeld over verschillende werelden, met hun eigen periode:
- De grote ontdekking
- Droomreizen
- Stalen monsters
- Treinen door de tijd
- De vuurproef
Voorbereiding
We vonden ons dagje uit erg spannend, aangezien we niet precies wisten wat er allemaal te doen was. Mijn zoon heeft autisme en ik heb cerebrale parese, daardoor is een uitje als dit voor ons nogal een uitdaging. Om ervoor te zorgen dat alles zo duidelijk mogelijk was, wilde ik alles visualiseren. Eerst wilde ik alles uittekenen volgens Geef me de 5, maar waarom zou je alles tekenen, als je het ook kunt uitprinten (als dat duidelijk genoeg is)? Dus daarom maakte ik een boekje met onze tickets voor de trein en het museum, reisadviezen van de NS voor de heen- en terugreis, een plattegrond van het museum (aangevuld met informatie, die ik erbij tekende) en afspraken voor die dag in pictogrammen en tekst. Van dit laatste vond ik voorbeelden op de website toerismevoorautisme.be. Ook belde ik voor extra informatie met het Spoorwegmuseum.
Ik vond het belangrijk om ons dagje uit goed voor te bereiden, want hoe meer duidelijkheid voor mijn zoon, hoe minder energie mij dat kost.
Ons bezoek
De reis
De reis ging vanaf station Brummen, via Arnhem CS en Utrecht CS naar Utrecht Maliebaan, het station waar het Spoorwegmuseum is. Onderweg zat mijn zoon met een koptelefoon en zijn tablet. Niet heel erg gezellig, maar nodig omdat ik niet wilde dat hij overprikkeld door alle drukte in de trein, aan zou komen in het museum. Daarnaast zou ik hem steeds bezig moeten houden (anders zou er niet ingevulde tijd ontstaan) en dat kost mij dan weer veel energie.
In de trein van Utrecht CS naar het Spoorwegmuseum, was het een drukke, maar gezellige boel. De conducteur was heel leuk met de kinderen, voor mijn zoon was het te druk. Daar was verder niks aan te doen.
In het museum
Bij aankomst stapten we uit op een perron uit vervlogen tijden. Als eerste liepen we naar het Maliebaanstation om deze uitgebreid te bekijken. We vonden het prachtig, alsof je een station van begin vorige eeuw binnenliep. Daar kregen we een paspoort voor Het leukste reisje van Nederland. Een evenement wat gaande was in het Spoorwegmuseum, waarbij je allerlei dingen kon zien op gebied van dans, film, muziek, foto de oertijd en de zee. Dit werd georganiseerd in samenwerking met diverse andere musea. Ook hebben we de koninklijke wachtkamer gezien.
Daarna liepen we naar het andere gebouw. Omdat mijn zoon heel erg bezig was met iets uitzoeken in de museumwinkel, zijn we daar als eerste wezen kijken, zodat hij kon zien wat er allemaal was. Daarna zijn we gaan kijken bij de Stalen monsters. Omdat het niet bekend was, durfde mijn zoon niet goed, ditzelfde was ook het geval bij de Vuurproef. Dus zijn we maar binnen bij alle treinen wezen kijken (Treinen door de tijd).
Tentoonstelling “Baanbrekend design 50 jaar NS huisstijl”
Hier stond ook een Mat ’64. waar de tentoonstelling “Baanbrekend design ’50 jaar NS huisstijl” in was te zien. Ik vond het erg mooi om dit te bekijken en zelfs mijn zoon vond het leuk. Omdat ik vaak met de trein reis, vond ik het erg leuk om te zien hoe NS aan de gele en blauwe kleuren en het logo is gekomen.
Eten en hulp vragen
Daarna hebben we wat gegeten in het restaurant (Hier vroeg ik hulp aan de medewerker omdat mijn zoon en ik geen dienblad kunnen dragen) en na een rondje langs verschillende treinen heb ik mijn zoon een half uurtje buiten laten spelen. Inmiddels was ik best moe en zat ik op een bankje buiten. Omdat ik graag wilde weten wat de attracties Stalen monsters, De grote ontdekking en de Vuurproef inhielden, zijn we naar een medewerker gegaan om dit te vragen. Heel fijn, want nu durfde mijn zoon wel in de attracties. Mijn zoon wilde heel graag in een stoomlocomotief zitten, maar de medewerker vertelde dat dit niet kon. Daarna zijn we eerst naar de Vuurproef geweest. Dit is een hele coole simulator, waarbij jij de locomotief moet besturen. Vervolgens zijn we naar De grote ontdekking geweest. Hier kreeg je een audiotoer en zagen we “de Arend”, de eerste Stoomlocomotief in Nederland. Als laatste gingen we naar de Stalen monsters. Dit was een darkride. Heel spannend, maar ook best een beetje eng.
Vlak voor we naar huis gingen, kochten we nog wat spulletjes in de museumwinkel als herinnering aan deze leuke dag!
Naar huis
Op de terugweg, zat er weer zo’n leuke conducteur op de trein tussen het museum en Utrecht CS. Omdat we behoorlijk moe waren, koos ik er bewust voor om in de stiltecoupé te zitten in de intercity, waar het lekker rustig was. In Arnhem hebben we bij de McDonald’s vlak buiten het station gegeten, ook daar bracht iemand ons dienblad naar ons tafeltje. Erg fijn! Vervolgens pakten we de Sprinter naar Brummen en fietsten we naar huis. Mijn zoon was zo enthousiast, dat hij nu later ook conducteur wil worden.
Conclusie
Het was misschien beter om op een doordeweekse dag te gaan, maar dat ging vanwege school niet lukken. Dus dan maar op de zaterdag, waardoor drukte door onder andere jonge gezinnen, niet te vermijden viel. In het museum zelf hadden we daar weinig last van, alleen stond je best lang in de rij, bij de attracties. Omdat we nu weten wat er te doen is, zit ik eraan te denken om nog een keer te gaan.
Het museum is ruim opgezet en bevind zich niet alleen in het prachtige Maliebaanstation, maar ook het andere gebouw is prachtig, het lijkt wel een oude industriële werkplaats, waar je in rondloopt. Het lijkt echt alsof je in een station en werkplaats van uit het begin van de vorige eeuw bent.
Het eten is wel wat duur vond ik zelf, maar je kunt ook gewoon je eigen eten meenemen. Verder vind ik de prijs/kwaliteit verhouding erg goed. Toegang tot het museum kost 17,50, wat ik een prima prijs vind.
Ook als je slecht ter been bent of in een rolstoel zit of een andere beperking hebt, is het museum, best goed te doen. Alleen zijn sommige attracties niet rolstoeltoegankelijk, maar voor de rest is er genoeg te zien, te horen en te doen in het Spoorwegmuseum.
Er is namelijk van alles te doen, niet alleen kun je er dingen bekijken en horenn, zoals je dat in alle musea kunt doen, ook zijn er attracties, die bijvoorbeeld in een pretpark ziet.
Ook is er voor iedereen wat wils, van jong tot oud, iedereen kan zich wel vermaken in het Spoorwegmuseum.
Ben jij wel eens in het Spoorwegmuseum geweest?
