Van kleins af aan heb ik minimaal 1 keer per week fysiotherapie. Ik heb het al zo lang ik me kan herinneren. Tijdens mijn eigenwijze tienerjaren bleef ik ook zomaar een paar weken weg. Veel last had ik daar niet van. Ik was namelijk nog een stuk jonger en kon dat makkelijk aan. Maar nog nooit heb ik zo lang zonder fysiotherapie gezeten als de afgelopen weken.
Waarom is fysiotherapie belangrijk?
Vanwege mijn cp heb ik een chronische indicatie voor fysiotherapie. Hierdoor worden alle behandelingen vergoed door mijn zorgverzekering. Dat is nodig omdat door de spasticiteit mijn spieren zonder fysiotherapie heel stijf worden en verkorten omdat ze dan vergroeien. Beetje lastig uit te leggen, maar het komt erop neer dat ik fysiotherapie krijg om mijn spieren sterk en soepel te houden. Dit krijg ik minimaal een keer in de week.
De laatste jaren kreeg ik 2 keer per week fysiotherapie. 1 keer spieren rekken en doorbewegen en 1 keer oefeningen in de zaal voor het behouden van kracht en de conditie. Omdat het best goed ging de laatste tijd, zijn we van 2 behandelingen in de week, naar 1 keer in de week gegaan.
Dit is dus superlekker, maar dat pulled chicken klaar maken doe ik niet meer. Ik ben spastisch en alles doet me pijn. Verkoopt @albertheijn geen voorgesneden pulled chicken? Ik eet vandaag: Pulled chicken-nacho-borrelschotel #AlbertHeijn https://t.co/D4Ipp13AHA
— Rosita👩🏾💻 (@rulesbyrosita) May 1, 2020
Geen fysiotherapie meer
Vanwege de coronacrisis kon ik tijdelijk geen fysio meer krijgen omdat het een contactberoep was. (En met mij, veel mensen niet) Ik heb geen vitaal beroep, dus werden de fysieke behandelingen tijdelijk gestopt. Balen, maar het was niet anders. Ik besloot daarom om meer te gaan fietsen en ik vroeg mijn therapeut (via beeldbellen) om oefeningen die ik thuis kon doen. Mijn vriend hielp mij met doorbewegen en ik ging nog vaker mijn spalken dragen. Alle kleine beetjes helpen. Toch kreeg ik meer klachten, zoals ik wel verwachtte. Ik kreeg last van mijn rug en heup.
Dieptepunt
Het dieptepunt was afgelopen vrijdag, toen ik pulled chicken maakte. Ik dacht dat lukt me vast, als ik mijn aangepaste vorken gebruik. Dat lukte, maar wat was het moeilijk en wat heb ik het onderschat. Daarna had ik heel veel pijn in mijn rechterhand en pols, in mijn rug en rechterheup. Op deze manier maak ik geen pulled chicken meer klaar (het was namelijk wel erg lekker!). Inmiddels ben ik erachter dat je het heel makkelijk uit elkaar kunt trekken met een keukenmixer.
Yeah, mijn fysiotherapie praktijk is weer open voor noodzakelijke behandelingen. En ik werd gebeld voor een afspraak. Ik ben net terug en het doorbewegen was hard nodig ondanks ik thuis oefeningen deed. Donderdag weer doorbewegen. #cerebraleparese pic.twitter.com/gzmMauAp18
— Rosita👩🏾💻 (@rulesbyrosita) May 4, 2020
De behandelingen worden weer hervat!
Afgelopen maandag belde de fysio om te vertellen dat de behandelingen in de fysiotherapiepraktijk weer werden hervat (alleen noodzakelijk, maar welke behandeling is nou niet noodzakelijk?) en ik kon gelijk die ochtend terecht. Dat was superfijn! Het doorbewegen zelf was behoorlijk pijnlijk omdat alles zo vast zat. Dit kwam omdat ik al die tijd geen therapie heb gehad. Ik heb ooit tijds mijn revalidatie wel geleerd om mezelf door te bewegen en ook mijn vriend heeft me geholpen, maar het gebeurt niet zo goed als door de fysio. Daarom heb ik vandaag weer een afspraak om mijn spieren door te bewegen. Het is wel apart, want er zijn allerlei maatregelen genomen om waar mogelijk afstand te houden en mag je alleen naar de praktijk komen als je geen klachten hebt.
In ieder geval ben ik enorm blij dat de fysiotherapie weer is hervat.
Afbeelding van lsmsevilla via Pixabay.
Echt heel fijn dat je weer naar de fysiotherapeut kan! Het heeft eigenlijk te lang geduurd, vind ik.