Zaterdag ben ik voor het eerst sinds jaren gevallen. Ik struikelde op een oversteekplaats, waarschijnlijk struikelde ik over een randje bij het zebrapad. Het viel gelukkig allemaal wel mee. Ik had een schaafwond op mijn rechterhand en een zere blauwe knie. De knie was het pijnlijkst, gelukkig was er een EHBO post dichtbij, waar er ijs op mijn knie werd gelegd. Na 15 minuten ben ik weer een stukje gaan lopen en dat ging best goed, alleen tijdens het buigen deed het wel behoorlijk pijn. Eenmaal thuis aangekomen, heb ik een warme douche genomen en daarna ging het een stuk beter. Nu, een dag later, is het nog wel wat gevoelig, maar het gaat alweer stukken beter.
Door cerebrale parese loop ik niet zo heel goed en is mijn evenwicht minder goed, waardoor de kans op struikelen en vallen groter is.
Als kind viel ik vaak
Als kind viel ik met enige regelmaat omdat ik bijvoorbeeld struikelde over ongelijke stenen op straat. Dat gebeurde omdat ik op zo’n moment mijn rechtervoet niet goed optilde en vervolgens dus voor over viel. Dit is ook een van de redenen dat ik een beenspalk draag. De spalk zorgt ervoor dat mijn voet recht blijft en niet gaat “hangen”, want dan is de kans groter dat ik ergens over struikel.
Al blijft het ook met spalk aan, belangrijk dat ik mijn voet goed optil tijdens het lopen. Menig fysiotherapeut en arts hebben me daarop gewezen en mijn huidige fysiotherapeut zegt het nog steeds regelmatig tegen me. Maar toch buig ik mijn rechterknie niet echt tijdens het lopen. Tijdens fysio loop ik regelmatig op een loopband waarbij ik heel bewust mijn rechterbeen op til. Dat voelt voor mij heel raar aan.
Nu ik volwassen ben, val ik niet meer zo vaak. Dit was echt de uitzondering. Ik denk dat ik in de loop der jaren toch beter ben gaan lopen. En natuurlijk valt iedereen wel eens, dus zo erg is het allemaal niet (tenzij je heel lelijk terechtkomt), maar ik moest wel aan vroeger denken omdat ik toen vaak struikelde. Nu struikel ik soms nog wel eens omdat ik dan mijn voet niet goed optil, maar vallen gebeurt dus niet meer zo vaak gelukkig.
Ojee, heel veel sterkte!
Dankjewel! Gelukkig valt het mee!
Mijn evenwichtsstoornis, door polio opgelopen als kleuter, val en struikel ik ook vaak. Het wordt op een gegeven moment een fact of life, meestal vallen de kwetsuren ook wel mee. Alert blijven lukt niet altijd. Sterkte!
Dankjewel! Gelukkig gaat het alweer veel beter.