Het zijn de kleine dingen die soms zo moeilijk zijn met mijn handicap. Ook al lijken ze simpel. Het zijn gevolgen van mijn handicap, die je niet aan mij kunt zien. Daarom vind ik het erg lastig om uit te leggen dat dit ook een gevolg is van cerebrale parese. Ik krijg dan het gevoel dat ik me aanstel, terwijl ik echt moeite heb met sommige taken.
Even de weg vragen aan iemand en het 2 minuten later alweer vergeten zijn. Iemand om zijn of haar e-mailadres vragen en gewoon niet meer weten naar welk e-mailadres de mail moet. Of vergeten dat ik suiker in mijn koffie heb gedaan, of nog erger, de koffiepad vergeten te verwisselen.
Kleine dingen als saldo op de OV-chipkaart zetten
Inchecken bij een paaltje op het treinstation… Ik moet dat dus heel mindful doen of later even checken of ik wel echt heb ingecheckt, anders weet ik het niet meer. Gelukkig kan je dit zien in de app van NS. Daarnaast ondervond ik laatst hoe lastig het opladen van de OV-chipkaart is bij de kaartautomaat van NS. Opzich is het helemaal niet moeilijk. Even je kaart tegen de automaat houden, aangeven dat je saldo wil opladen, het bedrag kiezen en pinnen (of met muntgeld of creditcard betalen). En vervolgens de OV-chipkaart weer tegen de kaartautomaat houden. en klaar!!
Heel makkelijk dus. Ook voor mij, alleen gaat het me te snel allemaal. Vooral het flikkeren van het scherm dat ik mijn OV -chipkaart tegen de scanner moet houden als ik heb betaald, zorgt voor veel stress. Bovendien kom ik een hand te kort omdat ik met een hand de handelingen op de automaat moet doen en met mijn andere hand de pinpas en de OV-chipkaart moet vasthouden. En dat lukt niet, want je kunt nergens even je pasjes neerleggen.
Daarom ga ik in het vervolg online saldo opladen via de website van de OV-chipkaart. Dat scheelt me een handeling op de automaat, aangezien ik via IDEAL kan betalen en bij de kaartautomaat mijn bestelling moet ophalen. Je hebt dan nog wel het flikkerende scherm, maar omdat ik maar een pas bij de hand hoef te hebben, scheelt het al een hoop.
Lastig
Omdat je niet aan mij kunt zien dat ik een trage informatieverwerking heb, vind ik het vaak lastig om uit te leggen dat dit soort simpele kleine dingen moeilijk zijn. Het geeft me het gevoel dat ik me aanstel of dat anderen misschien wel zullen denken dat ik dom ben. Maar dom ben ik niet. Ik heb gestudeerd, maar omdat ik een disharmonisch inteligentieprofiel heb, zijn sommige dingen best moeilijk.
Net als bij mijn zoon: Ik heb regelmatig de opmerking gehad: “Maar je ziet niet dat hij autisme heeft!” Dat zie je dus niet, maar het is er wel en dat maakt dat mijn zoon dus ook moeite heeft met bepaalde dingen, maar ook heel veel muntjes op straat vindt en hele mooie gedetailleerde verhalen verteld en dingen van lego bouwt.
Wat vind jij lastig in het praten over je beperking of chronische ziekte?
Ik heb hier nooit bij nagedacht, al vind ik dat flikkerende scherm inderdaad ook wel irritant. Fijn dat het online al iets makkelijker en rustiger voor je is.
Ja dat scheelt een hoop.
Ik reis 3x per week met de trein voor het werk. En ik heb ervoor gekozen om mijn saldo automatisch op laden. Ik vind dat het teveel tijd kost om iedere keer bij die automaat te staan.
En ja ik heb ook 2 beperkingen die onzichtbaar zijn,
Maar wat andere daar van zeggen of vinden daar sta ik nooit zoveel bij stil.
Als dat voor jou handig is, zeker doen! Voor mij werkt het niet omdat ik niet altijd genoeg geld op mijn rekening heb, momenteel. Ik heb daarom voor mezelf NS Flex genomen, alleen kan dit (nog) niet voor kinderen. Nu heb ik via internet saldo besteld en haal ik dat straks op bij de automaat. Dat is makkelijker en ik bepaal zelf wanneer er geld van mijn rekening wordt afgeschreven.
Iedere situatie is inderdaad anders. 😉 Ik heb een periode gehad dat ik ook nog zelf saldo op de kaart zetten. Dan kun je inderdaad zelf bepalen wat je er op zet. Maar ik stond om de haverklap bij de automaat en dat vond ik tijdrovend. Dus toen maar gekozen voor automatische opladen.
Ik vind dat opladen sowieso een heel gedoe. Ik ga ook bijna nooit meer met het ov. Hier in de buurt heb je volgens mij maar een punt waar je kunt opladen en dan moet je nog mazzel hebben dat dat ding niet buiten gebruik is. Wat onhandig dat je die kaart er niet meer in kan stoppen dan. Ook als je bv. een kind aan de hand hebt.
Ja ik vind het vaak wel lastig om over mijn ziekte te praten wanneer het iets in de weg staat. Krijg weleens het gevoel dat mensen denken; O heb je haar weer, schuift ze het weer daarop af! Terwijl ze misschien helemaal niet zo denken.
Ik vind het online bestellen en dan ophalen bij de automaat erg handig. Voor mezelf heb ik NS Flex genomen, dan hoef je niks op te laden, maar betaal je achteraf maandelijks een rekening.
En dat laatste is erg herkenbaar inderdaad!