Inmiddels heb ik mijn nieuwe driewielfiets, een van de hulpmiddelen die ik hard nodig heb. Ik ben er hartstikke blij mee! Ik ben zuinig op mijn fiets en ik wilde een hoes kopen voor over mijn fiets, zodat deze netjes blijft en minder problemen krijgt. Daarnaast ben ik ik al jaren opzoek naar een goed kettingslot, zodat ik mijn fiets ook ergens aan vast kan maken.
Doordat ik door het bos de bomen niet meer zie, vroeg ik advies van klantenservices van verschillende winkels. Erg vriendelijk staan ze me te woord en word ik geholpen Maar zodra Ik aangeef specifieke eisen te hebben omdat deze voor mijn driewielfiets met afmeting X en Y zijn, krijg ik te horen dat zij deze accessoires niet verkopen voor fietsen zoals die van mij. Terwijl ik ook gewoon mijn elektrische driewielfiets veilig wil kunnen stallen. Is mijn driewielfiets dan zo anders dan een gemiddelde bakfiets, e-bike, scooter, brommer enzovoorts? Inmiddels ben ik goed geslaagd voor een fietshoes (voor 2 fietsen) en een handig kettingslot.
Voor simpel onderhoud en advies moeten we toch ook terecht kunnen in een winkel? Toen ik mijn oude fiets net had, ging ik een kinderzitje kopen. Eenmaal in de fietsenwinkel kreeg ik te horen wat een rare constructie Van Raam had gemaakt. Vervolgens adviseerden ze mij een te groot kinderzitje. Later heb ik bij een andere winkel, die mij wel goed hielp een ander zitje gekocht. Het te grote fietsstoeltje heb ik later gebruikt. Ik ben overigens nooit meer in die ene winkel geweest.
Hulpmiddelen: Normaal?
Net zoals gewone fietsen en dergelijke worden driewielfietsen, handbikes, rolstoelen en rollatoren ook gestolen. Die blijven niet gespaard omdat het hulpmiddelen zijn. Vanwege mijn beperking heb ik aangepaste middelen nodig, maar ook “gewone” zaken zoals een fietsslot. Kan een klantenservice iemand helpen met een vraag gerelateerd aan de beperking?
Bijvoorbeeld rekening houden met en rolstoel als iemand bv een deken voor over de benen zoekt. Ik vind de service bij veel winkels goed, maar dit is iets wat me regelmatig opvalt en wat ik me afvroeg. Je hoeft natuurlijk hierbij geen volleerd ergotherapeut te zijn, maar begrip zou al fijn zijn.
Dit is dan nog maar een voorbeeld. Maar meer algemeen: Waarom is een hulpmiddel zo’n bijzonder en apart ding? Voor mij zijn mijn hulpmiddelen onmisbaar. Ze geven mij mijn zelfstandigheid en vrijheid terug. Voor mij zijn ze normaal. Maar in de samenleving passen ze nog niet. Nog een voorbeeld wat betreft mijn driewielfiets: Mijn fiets ergens stallen is nog een heel gedoe. Hij neemt meer ruimte in dan een tweewieler. Waar bij stations vaak hele handige fietsenstallingen staan, moet ik creatief zijn met stallen. Mijn fiets neemt 2 a 3 plekken in. Ik probeer hem altijd netjes te stallen, maar eigenlijk is zo’n fietsenstalling niet gemaakt op bredere fietsen als die van mij.
Een inclusieve samenleving
Hoe kunnen mensen met een beperking goed meedoen in de samenleving als handicaps en de dingen die we hard nodig hebben als apart en bijzonder worden gezien? Niet alleen bij winkels, zoals in mijn voorbeeld, maar ook op straat. Persoonlijk boeien de starende blikken me weinig en krijg ik vaak leuke reacties, maar ik weet dat er genoeg mensen zijn die hier wel moeite mee hebben. Dat is een stukje acceptatie, maar het laat ook zien dat hulpmiddelen en handicaps, nog steeds apart zijn.
Media
Neem nou de media. Als er iets over iemand of mensen met een handicap wordt geschreven of verteld, is dat meestal negatief. Het wordt vaak als een probleem gezien. In sommige series komen personen voor met een beperking. Deze worden dan altijd gespeeld door iemand zonder een beperking. Neem bijvoorbeeld Freddie Highmore in The Good doctor, waar hij de autistische Shaun speelt. Of Atypical, waarin een acteur zonder beperkingen Sam speelt, een jongen met autisme.
Daarnaast ken ik maar 3 presentatoren met een handicap: Marc de Hond, Lucille Werner en Matijn Nijhuis. Dit zouden er ook meer mogen zijn wat mij betreft. Ook modellen in tijdschriften hebben nooit een beperking. Gelukkig zien ze dat bij Sue’s Warriors heel anders. Zij zijn juist modellen met een beperking en dragen ook uit. Zij zetten zich in om een positief beeld van beperkingen neer te zetten in de media en de modewereld. I love it! Zelf zet ik me ook graag in voor een positief beeld van handicaps. Maar dit zijn wel dingen die mij opvallen en ik wil hier mensen van bewust maken.
Handicaps en hulpmiddelen zouden op elk vlak in de samenleving normaal moeten zijn.
Hoe ervaar jij jouw beperking en hulpmiddel in de samenleving?
Ik heb een driewielligfiets, die zal ongeveer net zo breed zijn als die van jou. Maar die heb ik alleen gekregen omdat ik ‘m binnen in de berging kan zetten, heb jij ‘m niet binnen staan dan?
Op straat zet ik ‘m met twee sloten vast, vaak aan het einde van een fietsenrek (als er dan nog genoeg loopruimte overblijft).
Ik word ook weleens nagestaard en vooral ouderen vinden het interessant om ernaar te vragen. Aan de andere kant wordt mijn man ook nagestaard met zijn chopper als fiets. Ach, we hebben gewoon een stel hele toffe fietsen bij elkaar. 😉
Hij staat nu buiten onder een fietshoes, en als het vriest en/of sneeuwt dat staat ie in de schuur, maar dat kan ik niet zelf. Daarvoor is het nogal krap.
Mij maakt het staren niet meer uit. Ik ben het gewend en als mensen willen kijken, kijken ze maar idd. En ik krijg bijna altijd wel leuke reacties. Ik heb nu zo’n insteekketting voor in het ringslot, dat werkt goed. Leuk om ook jouw ervaringen te lezen!