Wie ben jij? Ja, jij de persoon die op dit moment deze blog aan het lezen is. Je hebt vast een prachtige naam, maar wie ben je nu echt? Wat vind je belangrijk? Wat is je boodschap? En wat geef je mee aan anderen in je omgeving? Aan je kinderen? Aan je vrienden? Kijk eens in de spiegel en stel jezelf deze vragen.
Een paar weken geleden las ik een blog van Bianca over autism mums, een blog over moeders van kinderen met autisme die vertellen hoe zwaar hun leven is. En momenteel is er veel ophef over het boek sexy, but tired. but sexy. Een boek waarin schrijfster en vlogger Jamie Li uitlegt hoe je als drukke vrouw en moeder alle ballen hoog kunt houden en je relatie goed houdt. Ik heb het boek zelf niet gelezen, maar ik heb veel voor bij zien komen op Twitter over dit boek. Er staan nogal wat seksistische dingen in over vrouwen.
Twee hele verschillende onderwerpen, waarbij ik me afvraag: Welke boodschap geef je mee aan anderen in je omgeving? Wat leer je kinderen en jongeren?
Welke boodschap geef je mee?
In het geval van de autism mums (dit komt niet alleen voor bij ouders van kinderen met autisme). Zij ervaren hun leven nogal zwaar en uiten dit ook openlijk. Zij zoeken bijvoorbeeld de media op om aandacht te vragen voor de problematiek rondom de verzorging van hun kind. Daarbij gaat de moeder in dit geval voorbij aan de gevoelens van het kind. Maar wat doet dat met het autistische kind? Of het kind met de handicap? Wat leert hij of zij hiervan?
En het zelfde geldt voor het boek van Jamie Li. In haar boek schrijft ze onder andere dat als mannen zin hebben in seks, de vrouw dan maar zin moet maken, want mannen moeten hun zaad kwijt. Ook moeten vrouwen als zwanger zijn ervoor zorgen dat hun “nagels, haar en poes zijn gedaan” als hun kind op de wereld zetten. (Ik vraag me af hoe je fatsoenlijk bij je poes komt aan het einde van je zwangerschap. ;-)) En verberg je buikje en cellulitis, want dat is niet sexy. Zo zijn er nog meer voorbeelden. Wat voor beeld geef je jongeren met dit boek?
Boodschap
De boodschap die het boek geeft vind ik verkeerd. Er wordt wel gezegd dat het sarcastisch is bedoeld, dat Jamie niet zegt dat je het moet doen, maar dat ze vertelt hoe zij het doet en dat je het met een korreltje zout moet nemen. Maar het staat er wel en niet iedereen zal begrijpen of opvatten hoe het volgens de uitgever en schrijver is bedoeld.
Kijk eens in de spiegel
Als moeder kijk ik regelmatig in de spiegel en denk ik na over wat mijn normen en waarden zijn. Wat vind ik belangrijk om mee te geven aan mijn zoon? Wat voor moeder ben ik voor hem? Welke boodschap geef ik hem mee?
Ik wil mijn zoon meegeven dat hij goed is zoals hij is en dat autisme niet persé iets slechts is en dat het ook goede kanten kan hebben. Ditzelfde wil ik hem ook meegeven over cerebrale parese en het hebben van een handicap in het algemeen. Verder vind ik het belangrijk dat hij gelukkig en gezond is, dat hij respect heeft voor vrouwen en mannen. En dat hij zichzelf kan redden en verzorgen als hij volwassen is. Het is mijn taak om hem zelfvertrouwen mee te geven, zodat hij opgroeit tot een volwassen man, die gelukkig is met zichzelf.
Dit is ook iets wat ik wil mee geven aan anderen via mijn blogs. Het is geen feestje om autisme, CP of iets dergelijks te hebben, maar dat wil niet zeggen dat je minder dan anderen bent of dat je dan niet gelukkig kunt zijn. Het is natuurlijk ook een acceptatieproces.
Wat vind jij belangrijk? Welke boodschap geef je mee aan anderen en of aan je kinderen?
Bron uitgelichte afbeelding (bovenaan): Pixabay.
Ik heb geen kinderen, maar als ik ze zou hebben zou ik willen dat het sociale mensen zouden worden.
Dat is inderdaad een mooie eigenschap.
Wat een raar boek, sexy, but tired. but sexy. Ik heb het niet gelezen, ik ga af op wat ik hier lees. Ik ben nu bijna 70 en besef steeds weer dat iedere generatie opnieuw het wiel moet uitvinden. Zonde van alle ervaringen van de generaties ervoor. Vrouwen moeten maar zin maken? Dat is zo jaren 50 en daarvoor. Gaan we echt terug naar die tijd? Ik zou het niet doen wanneer ik jullie was. Waar blijft de kennis van de vrouwen vanaf de jaren 60/70 tot nu? Lees liever boeken die zij schreven.
Helemaal mee eens! Er staan vast ook wel goede dingen in, maar dit maakt het wel heel slecht.