Nu de revalidatie erop zit, zijn mijn berichten een stuk minder persoonlijk. Ik had al eens eerder een life update geplaatst, maar nu wil ik dat wat regelmatiger doen. In That’s life zal ik jullie meer op de hoogte houden over hoe het met mij gaat en misschien lees je soms wel eens iets in andere blogposts. Maar in deze posts draait het echt meer om hoe het nu eigenlijk met mij is. En hopelijk kan ik hierdoor ook meer vooruitgang in zien.
Hoe gaat het nu?
Sinds de revalidatie is er best veel gebeurd. Ik ben nu veel vaker thuis en ik merk dat ik best veel moeite heb om de dingen die aan het licht zijn gekomen tijdens de revalidatie te accepteren. Ik weet dat dat niet in een keer gaat en dat ik daar de tijd voor moet nemen. En daarnaast ben ik gestopt met school, iets waar nog steeds veel moeite mee heb. Ik heb hierdoor regelmatig last van negatieve gedachten, onzekerheid en piekeren.
Helaas heeft niet iedereen begrip voor mijn gevoelens en hebben een paar vriendinnen de vriendschap beëindigd. Hoewel het voor een deel ook mijn eigen schuld is, waar twee vechten, hebben immers twee schuld. Ik merk dat ik nog steeds erg boos ben en ik ben er ook eigenlijk wel helemaal klaar mee. Dit is het staartje van een artikel dat ik schreef over het acceptatieproces.
Al deze dingen kosten me best een hoop energie. Vooral twee weken geleden, was ik echt een aantal dagen heel moe. Wel vond ik het heel erg fijn dat er toen een vriendin langs kwam, een vriendin, die wel begrijpt wat er aan de hand is.
En als laatste merk ik dat door het vele thuis zijn, de muren op me afkomen. Ik denk dat ik toch wil kijken of ik wat vrijwilligerswerk kan gaan doen, zodat ik wat vaker het huis uit kom. Maar dan de vraag wat voor vrijwilligerswerk? Ik wil niet weer te hard van stapel lopen.
En nu de positieve dingen
Voor mijn onzekerheid, het piekeren en de negatieve gedachten, bezoek ik sinds vorige week een psycholoog. Ik vond het een prettig gesprek. Komende week heb ik weer een afspraak.
Daarnaast gaat het bloggen erg goed. Mijn blog groeit en omdat er tijdens het debat in Zwolle veel werd gevraagd naar de link, heb ik besloten om visitekaartjes te laten drukken. Zo hoef ik geen linkjes naar de blog te mailen of op te schrijven, maar kan ik gewoon een visitekaartje afgeven.
En over bloggen gesproken. Ik heb een heel erg leuk groepje bloggers gevonden. Zo kunnen we elkaar helpen met onze blogs, zwel technische dingen als andere zaken. Het is een heel leuk groepje en samen hebben we een hoop lol!
Typecursus
Jullie weten dat ik een typecursus volg. Deze had ik van mijn ergotherapeut in het ziekenhuis gekregen. Hierdoor kan ik nu veel sneller typen en regelmatig zelfs blind. Het is een typecursus waarmee ik met een hand met al mijn 5 vingers blind leer typen, tenminste, dat is de bedoeling, niet alles in de typecursus werkt even goed. Zo geeft ie bij sommige lessen aan dat NUM-Lock niet aan staat, terwijl ik toch echt heb aangegeven dat ik een toetsenbord zonder numeriek gedeelte heb. Deze lessen sla ik dus over.
Het bevalt mij zo goed dat ik nu heel snel kan typen, dat ik heb besloten om mijn zoon ook een typecursus te laten volgen. Wel een voor kinderen, want mijn cursus zal hem niet motiveren. Dus binnenkort begint hij met Ducktypen. Hij vond de proefles erg leuk!
Ik vind goed kunnen typen erg belangrijk, het maakt het werken achter een computer zoveel prettiger.
Dit artikel bevat een of meerdere affiliate links. Voor meer informatie, lees de disclaimer.
Wat jammer van je vriendinnen. Maar in tegenstelling daarvan klinkt het wel fijn dat je een leuk bloggroepje hebt en dat je blog groeit!
Ja zeker jammer, maar het is wel fijn dat ik nieuwe mensen heb leren kennen.