Mijn eigen pad kiezen en iets gaan doen!

Er speelt een hoop de laatste tijd. Zoals jullie weten is er een hoop ophef over de loondispensatie, waarbij ik ook een blog schreef en mensen opriep om vooral de petitie te tekenen, dat kan trouwens nog steeds. Geen leuke dingen dus. Wel dingen die mij treffen omdat ik ook een arbeidsbeperking heb en een Wajong-uitkering heb. Maar hoe sta ik hier eigenlijk in? Hoe ga ik hiermee om? Tijd om mijn eigen pad te kiezen.

Ik zie om mij heen dat er een hoop mensen en organisaties “strijden” tegen dit belachelijke wetsvoorstel. Heel goed! Maar ik? Zou ik ook moeten strijden? Ik denk dat ik dat niet ga doen. Ik heb de vorige keer mijn blog geschreven en daar mee is het klaar. Al die negativiteit en steeds maar weer de energie hebben om het aan te kaarten op sociale media. Nee, bedankt. Hoewel ik het wel heel knap vind van anderen, die hier mee bezig zijn.

Mijn eigen pad kiezen

Ik kan natuurlijk mijn blog hier perfect voor inzetten. Maar dat wil ik niet. Ik wil me richten op de dingen die wel goed gaan en op mijn eigen toekomst. Klinkt misschien egoïstisch, maar ik heb het idee dat, wanneer ik gewoon lekker mijn eigen ding doe met mijn blog, dat ik daar meer voldoening uithaal voor mezelf. En sterker sta omdat ik niet steeds de discussie aan hoef of mijn punt te maken. Ik ga mij weer focussen op mijn missie met deze blog namelijk: Andere mensen inspireren, helpen, vertellen en laten zien wat het is om te leven met mijn beperkingen en hier een positieve, maar realistische draai aan te geven

Beeldvorming

Ik wil werken aan een positieve beeldvorming, juist door mijn sterke punten te laten zien. Want ondanks mijn handicap kan ik wel veel en heb ik toch best veel bereikt. Het is alleen hoe je er tegen aan kijkt, fysiek kan ik niet veel, maar qua intelligentie, zit het wel goed.

Ik denk juist door je te richten op wat er wel goed gaat, dat je daarmee heel ver komt. Ook kun je hiermee juist stigma’s doorbreken.

Stigma’s en stereotypen beelden als:

• Gehandicapten kunnen niet veel,
• gehandicapten zijn mensen die in een rolstoel zitten,
• mensen met een beperking zijn niet aantrekkelijk of mooi,
• enz.

Dit wil ik bereiken door blogs te schrijven, lezingen te geven, mensen te spreken en wie weet nog veel meer dingen Ik wil het gewoon niet altijd over problemen hebben, maar juist over het leven. Het leven met mijn beperking. Dat hartstikke ok is.

Maar dat wil dan ook weer niet zeggen dat je je kop in het zand moet steken, want door alleen bezig te zijn met een positieve beeldvorming:

• gaat dat wetsvoorstel niet van tafel,
• worden er niet ineens allerlei mensen, netzoals ik, met een arbeidsbeperking aan het werk geholpen,
• wordt het onderwijs niet beter voor mensen met een beperking,
• krijgen leraren in het basisonderwijs geen fatsoenlijk salaris,
• blijven er nog te veel kinderen met een handicap thuiszitten,
• wordt niet ineens heel Nederland goed toegankelijk.
• enz.

Maar dit laatste laat ik dus mooi aan anderen over, die heel goed zijn in strijd voeren. Ik richt me wel op de praktische kant en de positieve beeldvorming. Zo kan ik mensen gelijk helpen en inspireren.

Werk

En wat ik als werk wil doen? Dit. Schrijven, bloggen, mijn website onderhouden, iets met computers en werken aan een positieve beeldvorming en de mensen zelf helpen. Ik kan niet wachten tot mijn afspraak met het UWV. Ik denk dat ik net als Romy, maar niet meer moet uitstellen, maar DOEN!

Heb jij nog tips voor mij over wat ik zou kunnen doen om te werken aan een positieve beeldvorming of qua werk?