Twitter en ik zijn als vuur en water. Een haat-liefde verhouding hebben we. Op Twitter kan het heel leuk en gezellig zijn. Ik heb er veel leuke mensen leren kennen, veel van geleerd. Maar de keerzijde van Twitter is, dat veel mensen ook hun (ongenuanceerde) mening op Twitter zetten of op dingen roepen waar zij voor staan. Dit laatste vind ik vaak best confronterend. Allemaal negativiteit dus. Aan beide gevallen, houd ik vaak een naar gevoel aan over.
Eigenlijk loop ik al heel lang tegen dit zelfde probleem aan. Ik zit al een jaar of 6 á 7 op Twitter. Vanwege deze negativiteit had ik al een keer mijn account verwijderd. Maar ik miste de leuke dingen aan Twitter, de gezelligheid en de interactie met mensen. Drie jaar geleden besloot ik dus maar weer een account aan te maken en dit account gebruik ik nu nog steeds.
De laatste tijd trek ik mij die negativiteit weer heel erg aan. En daardoor word ik boos en verdrietig en blijf ik in mijn emoties hangen. En soms raak ik zelfs in paniek. Een keer twijfelde ik zelfs aan mijn blog en overwoog ik om ermee te stoppen. Ik dacht bij mezelf: “Wie leest mijn blog nou, ik voeg toch niks toe”. Een hele onrealistische gedachte, want aan de statistieken te zien, wordt mijn blog best goed gelezen.
In paniek 😥 https://t.co/2sZajcPwyO stoppen met de blog?
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 16 juni 2018
Confronterend
Daarna besloot ik op advies van een goede vriend een iets andere richting op te gaan, zodat ik wat minder het gevoel krijg, mij steeds te moeten bewijzen. Ik heb namelijk vaak het gevoel dat ik tegen het stigma en de “roeptoeters” moet opboksen. Dat frustreert me. En ik vind het erg confronterend. Het moeten stoppen met mijn opleiding. Maar ook dat het hebben van een handicap een probleem is en dat je als gehandicapt persoon “minder waard” bent. Dat zie ik namelijk, ondanks alles, heel anders. Bovendien is er wel veel aandacht voor mensen met een fysieke beperking, maar veel minder voor handicap die niet of minder opvallen.
Als je handicap of aandoening(en) niet/ minder zichtbaar is wordt het blijkbaar ook minder serieus genomen. #mijnervaring pic.twitter.com/hhC2XxuziB
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) July 6, 2018
Die negativiteit kost me te veel energie. Die (beperkte) energie kan ik beter in mijn gezin, vrienden, familie en blog steken. Tegelijkertijd voel ik me schuldig dat ik minder aandacht vraag voor problemen. Ik wil positiviteit, bewustwording, actie en niet steeds horen wat er mis gaat. Dat is wel belangrijk, maar het helpt mij niet verder. Ik vind het belangrijk om de focus te leggen op wat wel gaat.
Haattweets en zure reacties
Negativiteit trekt meer de aandacht dan positiviteit en alles wat je aandacht geeft groeit, dus negativiteit ook.
Natuurlijk kun en mag je je mening uiten, maar vaak zijn deze reacties best wel gemeen. Waarom zo fel, boos en agressief? Je kunt je mening ook gewoon zeggen, zonder dat je iemand moet uitschelden of neerhalen. Een discussie kun je best met respect voeren, daar hoef je geen lelijke woorden te gebruiken of iemand voor te beledigen. Je hoeft ook niet altijd je oordeel te uiten, want wat weten wij er nu van? Eigenlijk niet zoveel.
Negeren
Okee, ik ga ff weg van Twitter. Ik lees weer eens dingen waar ik me dan enom druk over aan het maken ben. En dat moet ik niet doen. Fijne avond! pic.twitter.com/BBejRqHopm
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 30 juni 2018
Vaak probeer ik de negativiteit maar te negeren en verberg ik de app op mijn telefoon, zodat ik er niet steeds uit verveling op ga kijken. Vandaag (vrijdag 6 juli 2018), werd ik boos en uitte ik dat. Ik was het zat en zat te twijfelen of ik dan maar niet mijn hele Twitteraccount moest verwijderen.
Twitter verwijderen?
Ik zit eraan te denken om mijn Twitter account te verwijderen. Echt heel leuk en gezellig vind ik het vaak niet meer. Er zijn mensen/accounts en bepaalde dingen die ik ontzettend leuk vind. Maar ondertussen scroll ik wel elke ochtend door een tijdlijn met hoofdzakelijk gemopper
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 6 juli 2018
geklaag en alles wat er niet goed is aan Nederland/de wereld Een mening hebben is ok, maar uit ‘m met respect. Ik merk daardoor dat ik een beetje het vertrouwen in de mensheid ben verloren. Ik leef met een handicap en ik probeer daar wat positiviteit aan te geven maar al het
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 6 juli 2018
Gedoe en de problematiek die steeds maar weer wordt aangekaart vind ik best confronterend. En zeker omdat er geen aandacht is voor de dingen waar ik tegenaanloop (met mijn gezin) zelf ga ik meer voor bewustwording ipv strijden en vechten, dat kost me te veel negatieve energie
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 6 juli 2018
Als mensen het toch niet willen horen, willen ze niet horen. Ik praat liever met de mensen die mij wel willen horen.
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 6 juli 2018
Inmiddels al weer een stuk rustiger dankzij de reacties en een gesprek met mijn vriend. Dit is dan ook wel weer erg fijn aan Twitter. Dat er wel mensen zijn, die er voor je zijn. Bedankt! 😘
— Rosita 💁🏽♀️ (@rulesbyrosita) 6 juli 2018
Wat nu dan?
Ik ga mijn account niet verwijderen. Want ik weet dat er zo’n kleine 700 mensen mij wel willen volgen (dat vind ik geweldig!) op Twitter en ik vind veel mensen en accounts wel heel leuk en er valt ook genoeg te lachen.
Van verschillende mensen heb ik tips gehad, hoe ik dit kan verbeteren: Ik zou natuurlijk mensen kunnen ontvolgen. Vaak gebruik ik de functie negeren, zodat ik mensen wel blijf volgen (en zij mij hopelijk ook terugvolgen) omdat ik die mensen niet compleet weg wil hebben. Soms kies ik er ook voor om te ontvolgen, als ik vind dat het voor mij niet interessant is. En mocht iemand mij echt een naar gevoel geven dan blokkeer ik diegene gewoon. Dat heb ik nu ook gedaan. Toch voelt het raar om dit te doen omdat veel mensen die persoon steunen. Maar voor mij is het beter zo.
Verder kreeg ik nog als tips om een slotje te gebruiken, om lijsten aan te maken en om gewoon te stoppen, maar niet mijn account te verwijderen. Een slotje (dan heb je een privé account) kan fijn zijn om ongewenste tweets van anderen, die jou niet volgen tegen te gaan, omdat ik ook mijn blog wil promoten via Twitter vind ik dat niet handig voor mij. Ik ga aan de slag met het maken van lijsten, zodat ik alleen maar tweets zie, die niet zo negatief zijn.
Als laatste
Ik wil met deze blog echt geen mensen aanvallen of zeggen wat zij wel of niet zouden moeten plaatsen op Twitter, dit gaat over mijn gevoel/frustratie en mijn gedachten, die ik kwijt wil.
Inmiddels heb ik mijn frustraties kunnen uiten, dat luchtte op. Gelukkig had ik fijne gesprekken met verschillende mensen, waardoor ik me nu stukken beter voel. Ook dat is Twitter.
Bron uitgelichte afbeelding (bovenaan): Pixabay.
Hierdoor een tijdje terug met facebook gestopt.
Ik heb er nu rust door gevonden.
En zoals je ziet ik lees je nog steeds.
Liefs Wanda
Ik miste je al op Facebook. Ik heb nu op Twitter en Facebook het zo dat ik alleen maar mensen zie in mijn tijdlijn die ik leuk vind om te zien. Wel fijn om hier een reactie van je te lezen. ❤
Best moeilijk he! Ik ben zelf door dat ik ben afgekeurd de jaren erna erg onzekere geworden, omdat je niet meer mee telt, maar gelukkig voel ik me er nu een stuk beter bij. Ik hoop dat jij je ook een stuk beter gaat voelen zodat je de negatieve opmerkingen niet zo persoonlijk aan trekt. Makkelijker gezegd als gedaan he. Maar vaak zitten de mensen die negatief doen zelf helemaal niet lekker in hun vel. Laat ze dan toch lekker ergens in zakken.
Ja daar heb je helemaal gelijk in. Het gaat inmiddels weer beter. Ik heb het nu zo ingesteld, dat ik minder van dat soort berichten in mijn tijdlijn zie.
Wat rot dat je zo’n negativiteit ervaart op Twitter. Al ken ik het zelf ook wel, dat ik soms gewoon even weg wil.
Fijn dat het nu weer wat beter is, hopelijk blijft dat zo!
Ik hoop het ook. Ik heb nu wel een aparte lijst gemaakt met alleen mensen die wat positiever zijn.
Het helpt misschien om af en toe een pauze in te lassen op elk sociaal medium dat je hebt. En regelmatig mensen ontvolgen, blokkeren of rapporteren helpt ook.
Dat ga ik zeker doen. Bedankt voor je tips!