Twee weken geleden schreef ik over mijn revalidatie in week 1 en 2. Deze keer schrijf ik over mijn revalidatie in week 3 en 4. In week 3 had ik alleen ergotherapie en een gesprek met maatschappelijk werk. In week 4 had ik het laatste deel van het neuropsychologisch onderzoek, ergotherapie en een gesprek met maatschappelijk werk.
Daarnaast was het in beide weken een flinke uitdaging om naar het ziekenhuis te komen aangezien het vroor en de remmen van mijn fiets bevroren waren. Hierdoor is het niet veilig om met de fiets te gaan.
Dinsdag 17 januari
Ik wist al van te voren dat het ging vriezen, dus ik had het zo gepland dat ik extra vroeg van huis ging en de bus naar het station in Zutphen te nemen. Vanuit daar had ik gelijk de intercity naar Nijmegen. Het voordeel hiervan vind ik dat er fatsoenlijke tafeltjes zijn zodat ik in de trein een beetje aan mijn blog kon werken. Het nadeel is dat het omreizen via Zutphen gewoon extra tijd kost.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, ging ik eerst een lekker bekertje warme chocolademelk drinken in de wachtkamer van de revalidatie. De wachtkamer is een soort huiskamer waar je rustig kunt wachten tussen alle therapieën door.
Daarna had ik ergotherapie, hier hebben we nieuwe activiteiten in de activiteitenweger gezet. Deze stonden er nog niet in. Ik vind het soms erg lastig om voor mezelf te bepalen hoe veel energie een bepaalde activiteit kost.
De terugweg naar huis vond ik erg vermoeiend. Ik was heel erg moe en had moeite met de reis naar huis te plannen. In Zutphen heb ik een half uur op de bus naar huis gewacht.
Woensdag 18 januari
Mijn vriend werkte vandaag thuis en heeft mij naar het station gebracht. Erg fijn! Dit scheelt me energie. Ik heb het reizen met het openbaar vervoer ter sprake gebracht, aangezien reisplanners, zoals die van 9292 of van de NS de snelste reis plannen en geen optie bieden om alternatieve opties te kiezen, als dat mij beter uitkomt. Bijvoorbeeld dat ik kan kiezen voor de bus in plaats van lopen. Nu moet ik daarvoor nog een extra reis plannen en uitzoeken hoe laat de bus vertrekt. Daarna had ik een gesprek met maatschappelijk werk, waar ik het had over mijn zoon.
Dinsdag 24 januari
’s Morgens had ik de activiteitenweger ingevuld met alle activiteiten die ik die dag had willen doen. Ik ben hierbij uitgegaan, van het ergste voor de zekerheid. Dit hebben we besproken bij de ergotherapie. Er kwam namelijk uit dat het een hele zware dag zou worden. Ik moet er voor zorgen dat ik onder de 28 punten blijf, maar voor vandaag stonden er 35,5 punten in. Veel te veel dus! Uiteindelijk heb ik nadat ik thuis kwam nog een hele tijd geslapen, waardoor ik niet aan mijn blog heb gewerkt en minder tijd had om te koken.
Vandaag had ik ook het laatste deel van het neuropsychologisch onderzoek, erg interessant weer. Ik ben zo benieuwd wat er uit het onderzoek komt!
Woensdag 25 januari
Mijn vriend ging vandaag mee naar het ziekenhuis. We hebben samen een gesprek gehad met de maatschappelijk werker. Dit keer vond ik het vrij heftig, maar het was wel nodig en goed. Hierna had ik ergotherapie. We hebben de planning van de vorige dag besproken, mijn planning klopte niet helemaal, want mijn vriend heeft mij geholpen en ruimt hij de keuken op en tegelijkertijd breng ik mijn zoon naar bed. Of andersom, dat hij mijn zoon naar bed brengt, ik de keuken doe.
We bespraken ook dat ik goed moet plannen wat ik wanneer doe tijdens het koken en dat ik hierdoor vaak toch meer hulp nodig heb, dan dat ik in eerste instantie had gewild. Als ik namelijk eerder was begonnen met de guacamole te maken, had ik zelf de vulling voor de burrito’s kunnen maken. En ik heb geoefend met het snijden van een ui. Hierbij merkte ik dat ik mijn oude snijplank met prikkers toch wel miste. Dit werkt prettiger dan mijn snijplank met nopjes.
